Jip and Janneke: engelse editie

Product Information

Mira, ― exclama el médico―, si eres tan lista, pues haz tú de médico. ―Y toma a Marimuñeca de la pierna. La mamá toma a su niña por la otra pierna y los dos tiran con fuerza. Y gritan y chillan. The series was originally written for Het Parool. Between 13 September 1952 and 7 September 1957 a weekly episode of no more than 250 words was published. Each episode is an independent story in itself. The stories were later collected and published as books. [1] Sommige verhaaltjes zijn wel erg ouderwets, waardoor het een aanleiding kan zijn voor een gesprek met de kinderen. 'Vroeger was dit normaal; wat vinden wij daar nu van?'

Schmidt schreef dus in korte zinnen. Maar betekent dit dat we schrijvers van teksten voor een algemeen lezerspubliek moeten adviseren dat ook te doen? Het is een oude gedachte dat korte woorden en korte zinnen leiden tot leesbare teksten. Menig uitgever van studieteksten voor het voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs (vmbo) schijnt dat ook te denken. Maar taalkundige Jentine Land heeft eerder dit jaar in haar proefschrift laten zien dat dit ten onrechte is. Opmerkelijk genoeg bleek dat teksten met één korte hoofdzin per regel door vmbo-leerlingen juist minder goed begrepen worden. SamenhangJip and Janneke (Dutch: Jip en Janneke) is a series of children's books in the Netherlands, written by Annie M. G. Schmidt and illustrated by Fiep Westendorp. The series is known for its simplicity and wit. [ citation needed] Jippus (Jip) en Jannica (Janneke) zijn twee ondeugende kinderen die samen met hun hondje Surculus (Takkie) allerlei avonturen beleven. Veel van de verhaaltjes spelen zich af rond de huizen van de kleine deugnieten, want ze zijn buurjongen en -meisje. Onder de titel Jip en Janneke schreef Annie M.G. Schmidt in de jaren 1950 een groot aantal korte kinderverhalen, die als wekelijkse afleveringen verschenen in het dagblad Het Parool. I'll make sure they don't,' says the pilot. 'And here's a parachute in case they do. Just tie it on.'

Cuando se tiene fiebre no hay que tomar un baño de agua caliente con jabón, ― dice la madre de Marimuñeca. Voy en seguida, ― dice el médico. Y ya está allí. Lleva un abrigo que arrastra por el suelo y el sombrero le cae hasta la nariz y esgrime una cuchara de palo. Uit onderzoek blijkt trouwens dat alleen maar korte zinnen gebruiken niet eens zo veel effectiever is. Het gaat erom dat je samenhang tussen die zinnen creëert – iets wat Annie M.G. Schmidt ook duidelijk deed. Zij gebruikte veel signaalwoorden, zoals en, toen, maar en want. Bekijk het volgende voorbeeld maar eens (afkomstig uit een vmbo-studieboek voor geschiedenis in klas 2), waarin geen signaalwoorden staan:

Actuele thema’s:

Schmidt received the 1988 Hans Christian Andersen Medal for her lasting contribution as a children's writer. The biennial award conferred by the International Board on Books for Young People is the highest recognition available to a writer or illustrator of children's books. [8] [9] Het [een grote doos – JEV, TS] is een helikopter.” ‘"Hoe dan?" vraagt Janneke. “Met de kapstok,” zegt Jip. Want er is een oude kapstok in het huis van Janneke. En daar mogen ze altijd mee spelen. En nu haalt Jip de kapstok. En zet hem in de doos. “Ziezo,” zegt hij. “Een echte helikopter. Waar wilt u heen, mevrouw?”“Naar Parijs,” zegt Janneke. “Daar gaan we dan,” zegt Jip.